‘Moet ik mijn kind (9) straffen als ze liegt?’

Bettina (40) heeft een relatie met Hetty (43). Samen hebben ze een dochter: Pascalle (9).

“De eerste keer dat ik Pascalle betrapte op een leugentje, was ze bijna drie. Ze had een chocolaatje gepakt uit het doosje dat bedoeld was als cadeautje voor haar oma, ondanks dat ik dat nadrukkelijk verboden had. ‘Heb jij een chocolaatje van oma gesnoept?’, vroeg ik. Haar mond was bruin besmeurd, haar handje plakkerig. ‘Nee, echt niet’, hield ze vol. Schattig, vonden mijn vriendin en ik.
 

Kruimels

Er bleven leugentjes komen, ook toen ze ouder werd. Maar die weten we aan de ontwikkeling, aan het kind-zijn. Ze hadden niks te betekenen, dachten we; iederéén vertelt toch weleens een leugentje om bestwil? Het ging ook nooit om serieuze zaken. Doorgaans betrof het een stiekem gepakt snoepje, jokken dat ze haar tanden al had gepoetst terwijl het niet zo was, of dat ze haar aardappels heus had opgegeten, terwijl de snorharen van de hond vol aardappelkruimels zaten.
 

Lees ook:
‘Moet ik speelafspraakjes met het altijd afzeggende vriendinnetje verbieden?’ >
 

Pup

Maar sinds kort gaan de leugens verder: Pascalle verzint hele verhalen. We betrapten haar voor het eerst toen een moeder van een vriendinnetje ons aansprak: ‘Goh, wat vervelend dat Pascalle haar enkel heeft gebroken in de vakantie. Is ze nu helemaal hersteld?’ Hetty en ik keken elkaar verbaasd aan: een gebroken enkel? Die was er nooit geweest. Ik wuifde het weg met een ‘Dat heeft je dochter vast verkeerd begrepen’. Maar een paar weken later kwam de juf na schooltijd naar me toe met de vraag of Pascalle onze nieuwe pup misschien een keer in de klas mocht laten zien. We hebben een hond sinds Pascalle één was, maar daar valt geen pup meer van te maken. En van een tweede hond is nooit sprake geweest.
 

Leugens

We hebben onze dochter aangesproken op haar verzinsels, en gevraagd waarom ze die vertelt. Komt ze misschien aandacht te kort? Wil ze gewoon heel graag een pup? Is ze bang dat kinderen haar niet leuk vinden wanneer ze geen spannende verhalen vertelt, of komt het doordat dat ze zich anders voelt, met twee moeders? We legden haar ook uit wat het gevolg kan zijn als mensen ontdekken dat ze alles verzonnen heeft – en dat leugentjes doorgaans uitkomen. Ze knikte schuldbewust, ontkende dat er een reden voor was en beloofde het niet meer te doen. Maar deze week kwam ik een schoolmoeder tegen in de supermarkt, die liefdevol over mijn schouder wreef en zei: ‘Wat erg dat jullie gaan scheiden.’

Hetty en ik zijn dolgelukkig samen.

Inmiddels heb ik een gesprek aangevraagd met de juf, om erachter te komen of er misschien dingen spelen waar wij geen weet van hebben. Ondertussen twijfel ik: moet ik Pascalle straffen voor haar leugens, of – al dan niet met professionele hulp – met zachtere hand te werk gaan?”

Meer dilemma’s van moeders? Volg ons op Facebook.