‘Mijn partner ziet me als een luie thuisblijfmoeder’
Colleen Corme wist na de geboorte van haar zoon meteen dat ze het liefst thuisblijfmoeder wilde zijn. Toch maakte de ‘laatdunkende’ opmerkingen van haar partner het er niet makkelijker op.
Omdat Colleen door het vroege overlijden van haar moeder als geen ander begrijpt hoe vergankelijk het leven is, wilde ze thuisblijven bij haar zoon. ‘En daar hoefde ik niet lang over na te denken. Omdat mijn partner en ik een eigen zaak hebben, konden we iemand aannemen die mij verving’, schrijft de moeder.
Thuisblijven was een luxe
‘Ik was thuis met de jongens, maar nog steeds betrokken bij het betalen van de rekeningen en wat andere aspecten van onze zaak. Prima, vond mijn man. Zijn eigen moeder was immers ook een thuisblijfmoeder, dus het voelde vertrouwd. Daarbij kwam hij nooit te laat op zijn werk en hoefde hij nooit vrij te nemen vanwege en ziek kind. Oppas regelen? Ook dat was niet nodig.’
‘Alweer lunchen?’
Toch begon Colleens partner na een tijdje ‘grapjes’ te maken over haar leven als thuisblijfmoeder. ‘De vermoeiende, holbewoner-esque echo van een man die zichzelf zag als de grote man binnen het huwelijk…’
‘Alweer lunchen met je vriendinnen?’
‘Ze zit vast thuis bonbons te eten.’
En de hele dag door referenties naar geld. Pardon: ‘zijn’ geld.
Lees ook
‘Oudere kinderen hebben juíst een thuisblijfmoeder nodig’
‘Daarmee impliceerde hij dat ik een leven vol vrije tijd had terwijl hij zich een slag in de rondte werkte. Ik lachte mee en wuifde het weg als onschuldige grappen. Maar was dat wel zo? Want terwijl ik druk was met luiers verschonen, avondeten koken en vrijwilligerswerk, had ik amper nog tijd voor mezelf. Onbewust ging ik van beste vriendin naar zakenpartner naar trophy wifey van de man die zich een thuisblijfmoeder kon veroorloven. De vrouw die lunchte en de hele dag bonbons at.’
Tijd, liefde en herinneringen
Colleen merkte dat haar man haar toegevoegde waarde als thuisblijfmoeder niet (meer) zag. ‘Ik was de geld uitgevende huisvrouw. De luie thuisblijfmoeder. En dat terwijl we allebei een baan hadden: zijn baan betaalde goed, ik kreeg door mijn baan tijd, liefde en herinneringen. Dat was mijn grootste luxe. Toen, nu en altijd.’
Bron: Scary Mommy
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
