‘Met kinderspeelgoed blijf ik zoveel mogelijk weg van stereotyperingen’
Helene van Santen is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver.
Net als hun moeder zijn mijn beide zoontjes kletsmajoors. Ik vind het – meestal – reuze gezellig dat ze, met tweeënhalf jaar, steeds beter kunnen babbelen. En het leuke van het ouderschap is: hoewel het voor anderen niet altijd duidelijk is wat Milo en Ollie willen zeggen, hebben Navin en ik hun eigen taaltjes volledig onder de knie. Als Oliver “piets” zegt, weten we dat hij op zijn fiets wil rijden. En wijst Milo naar de boekenkast met de woorden “lezen paardje”, dan weten we dat hij het boekje met de geluiden van de boerderijdieren bedoelt.
Lees ook
‘Dat ze moeten delen, is voor mijn tweejarigen lastig’ >
Divers aanbod
Qua speelgoed hebben Navin en ik vanaf het begin bewust gezorgd voor een divers aanbod, waarmee we zo ver mogelijk wegblijven van stereotyperingen. Ze hebben dus zowel speelgoed dat vroeger werd aangeduid als ‘typisch voor meisjes’ als ‘voor jongens’. Van poppen en stofzuigertjes tot auto’s en duplo. Momenteel zijn hun miniatuur-autootjes veruit favoriet. Als ze televisie mogen kijken, kiezen ze ook altijd een serie of film uit waarin auto’s voorkomen. Ook hierbij is het maar goed dat ik hun taaltjes snap.
Ollie wil graag “Cars-auto kijken”, waarmee hij de Disneyfilm Cars aanduidt. Maar als Milo “autorijden kijken” zegt, bedoelt hij iets heel anders. Hij is gek op een filmpje van het YouTube-sterretje Diana, bekend van de Kids Diana show, waarin zij samen met haar broer Roma in een, jawel, auto rijdt. Ik vind het vre-se-lijk, maar Milo is er zó dol op dat ik hem het regelmatig laat kijken. Is dat kletsmajoortje tenminste heel even stil.
Dit editorial staat in Kek Mama 13-2020.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
