Maria Tailor: ‘De scheiding is het beste wat me is overkomen’

Maria wist altijd al dat ze moeder wilde worden, maar zou het dan vooral anders doen dan haar ouders, die scheidden toen ze anderhalf was.  “Dat is helaas niet gelukt. En dat voelde als falen. Amelle en Jean waren twee en een. Net als mijn broer Stanley en ik destijds. De geschiedenis heeft zich herhaald en dat was niet mijn keuze. Want ik had voor mijn gevoel alles op alles gezet om het wel te laten slagen, om mijn kinderen wel die veiligheid van thuis te geven die ik zelf niet heb gehad.”
 

Onzekere situatie

Haar ouders hadden een gecompliceerde relatie, met zichzelf, hun kinderen en elkaar. Vader Tailor – hij overleed toen zij 21 was – was een autoritaire man. “Zijn manier van disciplineren was met de harde hand. Maar dat ging op een gegeven moment echt te ver. En mijn haren moesten altijd perfect in vlechtjes met kralen in drie kleuren. Mijn moeder daarentegen is een oude hippie. Zij vond het prima als we onze haren een week niet wasten of kamden, als ‘kinderen van de natuur’. Ze is een schat hoor, heel erg van de emotie en het gevoel. Totaal niet materialistisch. Maar omdat ze een psychiatrische achtergrond heeft, werd daar ook grof misbruik van gemaakt. 

Ze gaf geld en zelfs de auto weg aan daklozen of verslaafden die dat in haar ogen harder nodig hadden. Zestien was ik toen. Ik weet nog dat ik met mijn broer die auto weer ging ophalen. Bij ernstige stress raakte ze in een psychose. Dan sliep ik bij een ander gezin of bleef ik alleen achter met mijn broer. Mijn moeder was vaak zo enthousiast dat ze de realiteit volledig kwijtraakte. Dat noem je manisch. Daarna kwam de depressieve klap. Als kind zit je dan in een onzekere situatie. Vanaf mijn zesde ging ik niet meer naar mijn vader. Ik heb in mijn tienerjaren twee jaar in een pleeggezin gezeten. Daar had ik alle rust om huiswerk te maken en ik kon er zorgeloos kind zijn. Iets wat ik ook voor mijn kinderen wilde.”
 

Voor de lieve vrede

Door haar eigen gebrek aan stabiliteit wilde Maria niets liever dan een eigen gezinnetje. “Vanaf mijn zestiende wilde ik al moeder worden. Dat was mijn grootste droom. En daar wilde ik natuurlijk een man bij, een vader, met wie ik een veilig nestje voor onze kinderen kon bouwen. Hij zorgde voor de financiële zekerheid en ik, hoewel ik ook altijd heb gewerkt, bracht de gezelligheid, de kleur, de familie en vrienden. Dat veilige thuisgevoel dat ik zelf zo had gemist.” Toch hebben ze het niet gered, ondanks dat ze op social media zo gelukkig leken. “Ik weet nu dat ik in een bubbel leefde. Dat ik te veel heb goedgepraat, omdat ik het zo graag goed wilde doen voor mijn kinderen. Die veiligheid en zekerheid boven alles vasthouden. Dan ga je voor de lieve vrede wél over bepaalde grenzen heen. Iets wat ik nu absoluut niet meer zou doen.”
 

Lees ook
Opvoeden na de scheiding: ‘Mijn ex duldt geen tegenspraak, ik ben juist meer van het overleg’ >
 

Breuk

Na de breuk heeft Maria het anderhalf jaar moeilijk gehad. “Ik was zo onzeker over de toekomst van mij en de kinderen. Waar gaan we wonen? Hoe ga ik het allemaal doen in mijn eentje? Natuurlijk had ik ook liefdesverdriet en het deed pijn om ons oude leven achter te laten. Ik leefde op de automatische piloot en zorgde wel voor de kinderen, maar niet voor mezelf. Eten en drinken deed ik amper. Ik ben acht kilo afgevallen en heb drie keer met nierstenen in het ziekenhuis gelegen.

Als ik mijn leven toen een cijfer zou geven? Nou, dan een anderhalf. Ik was echt niet gelukkig, ook omdat ik mijn bedrijf on hold moest zetten, want dat deden we samen. Ik heb de winkels gesloten en moest 25 mensen laten gaan. Dat deed pijn. Het hielp niet dat mijn ex mij via social media probeerde te raken. Ik heb er recentelijk een advocaat op gezet. Nooit zal ik me in het openbaar negatief over hem uitlaten, want het is de vader van mijn kinderen, maar vreedzaam was de scheiding en de nasleep ervan helaas niet.”
 

Nieuwe toekomst

Nu, ruim twee jaar verder, kan Maria weer lachen. Haar bedrijf maakte begin dit jaar online een doorstart, mede dankzij een nieuwe zakenpartner. In het midden van haar verdriet nam Maria een coach, om mee te praten en haar nieuwe realiteit en toekomst vorm te geven. “Daar heb ik zo veel van geleerd. Namelijk dat die veiligheid en zekerheid niet per se in een traditioneel gezin zit, met een vader en een moeder. Het zit in mij. Voorheen werd alles voor me geregeld en gedaan. Dat vond ik ook heerlijk hoor, maar nu ben ik veel sterker en zelfstandiger.

Ik ben er echt trots op om zelf aan het roer van mijn gezin te staan, en het gaat me goed af. Daarom zeg ik nu dat de scheiding het beste is wat me is overkomen. De relatie is over, maar ik heb mezelf in een betere versie teruggekregen.”

Het hele interview staat in Kek Mama 09-2020.

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.