Kim Kötter over het leven als jongensmoeder: ‘Heavy shit’

Kim Kötter bruist van de energie. Hoewel het Expeditie Robinson-avontuur eerder dit jaar haar niet in de koude kleren ging zitten, straalt ze weer op volle sterkte. Mede door een vitaliteitscoach die haar helpt om meer weerstand op te bouwen. “Dat is altijd welkom, zeker in deze tijden van snottebellen en oorontstekingen. Voor Expeditie at ik waar ik zin in had, maar nu ontdek ik welke voeding bij me past en hoe mijn lichaam erop reageert: superinteressant én effectief.” Het ontbijt overslaan is daarbij overigens geen optie, want dat is hét gezinsritueel in Huize Kötter-Reesema. “Omdat Jaap en ik geen vaste mama- of papadag hebben zijn de ochtenden van ons: we beginnen pas om tien uur met werken, Jaap perst vruchtensapjes met de kinderen en ik regel het ontbijt. Even gezellig samen opstarten voordat de dag begint.”
 

Kinderwens

Toen Kim en Jaap elkaar in 2012 ontmoetten, spraken ze al snel hun kinderwens naar elkaar uit; het kan maar beter duidelijk zijn, lekker nuchter – Jaap en Kim komen immers allebei ‘van buiten’. Helaas ging het niet vanzelf en belandde het stel in een ivf-traject. Een intensieve periode, vertelt Kim. “Er moest zo veel; steeds weer naar de fertiliteitskliniek, weer hormooninjecties en ja, ook seks móest.”

Gelukkig werden alle inspanningen beloond toen in 2016 zoon Muck werd geboren. Kort daarop zetten Kim en Jaap zich schrap voor een tweede langdurige poging – maar verrassend genoeg was het snel raak. Zo intensief als het traject was bij Muck – waarbij na 26 weken Kims vliezen braken, wat haar de overige weken aan bed kluisterde – zo makkelijk ging het bij Youp.

“Ik was echt op mijn leukst tijdens die zwangerschap: ik stond bol van de energie. Letterlijk. Het contrast met de eerste keer was gigantisch, daarom wilde ik er alles uithalen.” En dus bleef Kim werken tot twee weken voor de bevalling en stond ze twee weken later alweer te presenteren. “Ik werkte pas net bij Shownieuws en wilde niet vergeten worden. Bovendien had ik er zo’n zin in. Hup, gaan, en achter de schermen kolven. Achteraf vraag ik me af of dat de goede beslissing was; door alle hectiek, hormonen en korte nachten was ik beslist niet de beste presentatrice. Ik was faalangstig, zocht weleens naar woorden en de juiste namen. Of ik vergat mijn kolf. Misschien had ik beter mijn verlof kunnen pakken om daarna op volle kracht terug te keren. Maar ja, blijkbaar had ik die reuring toch nodig.”
 

Lees ook
Primeur: dít is de eerste vlog van Kim Kötter voor Kek Mama TV >
 

Boys’ mom

Inmiddels zijn de mannen drie en anderhalf. Oftewel: aan reuring geen gebrek. “Heavy shit”, lacht Kim over haar leven als boys’ mom. “Ze kunnen heerlijk boeven samen. Jongetjes zijn zo grappig op deze leeftijd; zo vertelde Muck laatst dat hij later piet wil worden, en dokter. ‘Wat voor een dokter?’ vroeg ik. Zegt Muck: ‘Een hele grote!’ Ik lig dubbel om zulke uitspraken. Maar: jongens zijn ook dynamisch. Ze zitten niet zoals meisjes urenlang te kleuren – de mijne niet tenminste, ze willen altijd op avontuur.” 

Net als zijzelf, herontdekte Kim tijdens Expeditie Robinson. “Ik rende als Pippi Langkous achter de mannen aan om te zien hoe zij vuur maakten en hutten bouwden; ik leer de jongens nu meer ‘mannelijke’ dingen dan Jaap.” De übervrouwelijke Kim mocht in 2002 dan wel tot Miss Universe Nederland worden gekroond, het jongensachtige zit er van nature in.
 

Ingewikkelde fase

“Ik had altijd jongensvrienden maar ineens, rond mijn veertiende, ‘kon’ dat niet meer. Jongens wisten niet meer hoe ze met me om moesten gaan, sommigen zaten zelfs aan me – een nare tijd, waarvan een aantal achteraf verklaarde: ‘Ik heb je niet gepest, ik was gewoon verliefd op je.’ Het was de leeftijd, de hormonen, dat ‘begrijp’ ik nu wel, maar dat betekent niet dat het goed was. Het maakte me onrustig en faalangstig, waardoor ik in een soort identiteitscrisis belandde. Eigenlijk ben ik toen gedwongen de meisjeskant opgegaan; ander haar, nieuwe kleding, van die ene dikke wenkbrauw maakte ik er twee, en uiteindelijk volgde de Missverkiezing.” Een ingewikkelde fase, zegt ze.
 

Grenzen aangeven

“Wat dat betreft ben ik stiekem blij dat ik jongens heb; misschien hebben zij toch minder moeite hun grenzen aan te geven.” Een piepklein beetje zorgen maakt Kim zich wel – voornamelijk door haar eigen onzekerheid en perfectionisme. “Geen enkele moeder wil dat zijn kind erbuiten valt of als laatste wordt gekozen met gym. Bij Youp maak ik me daar niet druk om, die waait wel mee. Maar bij Muck ligt faalangst op de loer. Hij is supergevoelig en heeft precies de eigenschappen die Jaap en ik moeilijk vinden van onszelf: mijn perfectionisme en Jaaps ups en downs. Muck zou zomaar hoog sensitief kunnen zijn. Ik lees daar nu veel boeken over, waardoor we steeds beter weten wat Muck nodig heeft. Zoals duidelijkheid en structuur.”

Kim vindt het volslagen onzin dat een moeder direct zou moeten weten hoe haar kind in elkaar steekt. “Volgens mij is het een groot avontuur waarin je elkaar langzaam leert kennen. Bij mij zat er geen gebruiksaanwijzing bij hoor.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 13-2019.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!