Judith is burgemeester: ‘Mijn zoon vertelt mensen soms dat ik het wel even zal regelen’

“Vroeger kreeg ik weleens van die vriendenboekjes waarin ik moest opschrijven wat ik later wilde worden. Menig klasgenootje schreef juffrouw of dierenverzorger op, ik wilde minister van Verkeer en Waterstaat worden. In die tijd was dat Hanja Maij-Weggen en ik keek best tegen haar op. Wat heet: ik had zelfs een eigen fanclub – al was er naast mijn oma niemand lid. Ach, het laat wel zien dat mijn fascinatie voor het bestuurlijke er al vroeg in zat.
 

Jongste vrouwelijke burgemeester

Niet dat ik ooit had gedacht echt burgemeester te worden. Ik was wel al jong politiek actief, maar werkte na mijn studie als belastingadviseur. Voor mijn cliënten probeerde ik op financieel vlak het meest gunstige scenario te schetsen, maar op een gegeven moment dacht ik: het is juist belangrijk dat iederéén evenveel bijdraagt. Zo kwam dat politieke steeds meer tot uiting.

Ik belandde in de gemeenteraad, werd een paar jaar later wethouder en sinds drie jaar ben ik burgemeester. Ik volgde Willemijn van Hees – zij doet ook mee aan deze serie – op als jongste vrouwelijke burgemeester. Overigens duurde dat maar twee maanden, daarna werd de volgende jongste vrouwelijke burgemeester alweer benoemd. Toch zijn er maar weinig vrouwen in deze wereld, en vooral amper moeders met jonge kinderen. Dat heeft waarschijnlijk met de drukke werkweek te maken – ik werk ook in de avonden en weekenden en maak al gauw zestig uur per week. Erg vind ik dat niet; mijn werk is mijn hobby, een way of life.
 

Meer persoonlijke verhalen lezen?
Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders >
 

‘De baas van de gemeente’

Werk en privé lopen wel vaak door elkaar heen. Het ene moment sta ik bij een hockeywedstrijd, het volgende open ik een tentoonstelling of heb ik een vergadering. Ik ben wel heel flexibel. Zo moedig ik elk weekend mijn kinderen aan op het sportveld en eten we praktisch elke dag samen.

Mijn kinderen zijn eraan gewend dat ik een publieke functie heb. Mijn zoon noemt me weleens de baas van de gemeente – en ik maar uitleggen dat dit de gemeenteraad is. En laatst maakte hij zich druk of de kermis dit jaar zou doorgaan vanwege corona. ‘Je kunt het niet afzeggen mam, ik heb namelijk al gezegd dat jij ervoor gaat zorgen dat het doorgaat.’ Tja, dan moet ik wel even uitleggen dat hij dát soort dingen niet moet roepen.
 

Contact

Het mooie aan de lokale politiek is het contact met inwoners. Zo bezocht ik vorig jaar een stel dat zestig jaar getrouwd was om ze te feliciteren. De vrouw was op dat moment ziek, dus het grote feest zou dit jaar worden gevierd. Maar toen kwam het coronavirus en moest de man naar het ziekenhuis. Daar vroeg hij aan zijn dochter of ze mij kon laten weten dat het feest niet meer doorging. Kort daarna overleed hij. Blijkbaar had mijn eerdere bezoek zo’n indruk gemaakt dat hij dat nog wilde vertellen. Ja, toen moest ik wel een traantje wegpinken.”
 

Dit portret staat in Kek Mama 14-2020.

Lees ook
Mama houdt van hard werken: ‘Als ik thuis ben, ben ik er echt honderd procent voor mijn zoons’ >