‘Ik zie vreselijk op tegen de dag dat mijn huis opgeruimd is’
Iedere moeder weet dat opruimen niet meer een taakje, maar een soort eindeloze exercitie is zodra je kinderen krijgt. Susie Cross heeft de chaos geaccepteerd. Sterker nog: een vlekkeloos huis staat voor haar symbool voor het lege nest dat haar binnenkort te wachten staat.
Susie stopte met haar baan als docent om thuis voor haar twee jongens te zorgen. ‘Ik was verschrikkelijk aan het jongleren met lesgeven en moeder zijn en wist dat ik een van de twee moest laten gaan. Omdat ik de jongens moeilijk terug kon sturen, liet ik de baan gaan’, schrijft ze.
Thuisblijfmoeder
‘Mijn identiteit lag geworteld in mijn carrière. Ik was bijna twintig jaar een docent geweest en genoot van ieder moment. Kon ik mezelf weer herontdekken na jaren in de loopgraven te hebben gelegen? Mijn antwoord was een definitief ‘ja’. Over het algemeen was de overgang naar een thuisblijfmoeder worden makkelijker dan ik had verwacht. Bovendien kwamen lesgeven en thuis voor de jongens zorgen veel met elkaar overeen. Een irritante puber die mijn nietmachine voor de duizendste keer verstopte, werd een vervelende peuter die mijn autosleutels voor de tigste keer verstopte. De standaard inktvlekken op mijn trui werden ingeruild voor bleekvlekken die ik kreeg door het wegboenen van plas op de badkamer, de vloer en overal. De triomf die ik voelde als een kind eindelijk een essay durfde voor te lezen in de klas, was dezelfde triomf die ik voelde toen mijn driejarige drie letters van het alfabet had geleerd. Door die letters met een scherpe steen in mijn Honda te krassen.’
Bebloede pleister
Eén nadeel: de eindeloze troep en smerigheid in huis. ‘Mijn huis zag er altijd uit alsof iemand had ingebroken, twee vuilnisbakken had gedumpt op de trap en vervolgens modder in ieder tapijt dat ‘ie kon vinden had gewreven. Decoratieve schalen zaten vol met deelnameformulieren en kledingkaartjes en te vaak rolde een stofwolk van mijt en kattenhuidschilfers voorbij. Als je een stuk kaas zocht, moest je in de groentela kijken – naast de bedorven meloen en gemummificeerde hotdogs.’
Lees ook
‘Een huis vol rommel? Ik kan het niet verdragen’
Het lukte Susie de smerigheid en de chaos te omarmen. Ze zag het als het bewijs van een actief en nuchter gezin. ‘En nu, met een bijna volwassen kind dat naar college gaat en een kind dat ieder minuut het huis uit kan gaan, kan ik eindelijk die fancy schoonmaak-gadgtes kopen en onder een kussen voelen zonder daar een bebloede pleister vandaan te vissen. En dat maakt me verdrietig.’
‘Leeg, grijs en vreselijk’
‘Een leeg huis betekent dat ik geen thuisblijfmoeder meer ben. En wat ben ik dan? Als ik naar mijn toekomst kijk, zie ik voor me hoe ik in een kaki broek de kussens opschud en stofvrije prullaria op de schoorsteenmantel arrangeer. Kamers ruiken niet meer naar zweetvoeten, maar naar lavendel en vanille. Ik kan eindelijk wonen in dat stralende onderkomen dat ik altijd al wilde, maar nu die ‘utopie’ dichterbij komt, voelt het leeg, grijs en vreselijk.’
Een nieuwe ik
Van leraar een thuisblijfmoeder worden, ziet ze als een kleinere overgang. ‘Ik verloor nooit uit het oog wie ik was, ik verbreedde alleen hoe ik mezelf zag. Nu ik bijna een leeg nest heb, moet ik mezelf weer uitvinden. Deze keer niet omdat ik het wil, maar omdat het moet.’ Oppassen op een buurkind acht Susie niet realistisch, terugkeren naar haar oude baan na een sabbatical van 918 weken ook niet. ‘Ik weet alleen dat ik verder moet in het onbekende, richting een nieuwe ik. Maar zonder enige twijfel is dat zeker niet een vlekkeloos huis.’
Bron: Scary Mommy
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
