‘Ik was ineens helemaal klaar met die onzekerheid over mijn uiterlijk’
Barbara de Klerk (40) is getrouwd met Dave en moeder van Liana (8) en Thijmen (4). Ze heeft een gezichtsafwijking en ziet er daardoor net wat anders uit dan anderen.
“Ik ben geboren met een hazenlip en een schedelafwijking, waardoor ik een litteken onder mijn neus heb en mijn ogen iets scheef staan. Ook zijn mijn handen niet volgroeid. Dat zie je aan de stand van mijn vingers: sommigen zijn kleiner dan de rest. De oorzaak is nooit duidelijk geworden, ik heb gewoon pech gehad – een natuurlijk foutje, noem ik het zelf. Wel moest ik vaak geopereerd worden, in totaal meer dan twintig keer.
‘Normaal’
Als kind had ik het er moeilijk mee. Ik schaamde me voor mijn uiterlijk, voelde me anders dan de rest – vriendjes en vriendinnetjes zagen er immers wel ‘normaal’ uit. Overigens ben ik in mijn directe omgeving nooit gepest, maar op straat werd ik wel regelmatig nagestaard of uitgelachen. Vreselijk, op die momenten was ik het liefst onzichtbaar.
Rond mijn twintigste veranderde dat. Ik had net een zware operatie achter de rug en was ineens helemaal klaar met die onzekerheid. Er was genoeg aan me gesleuteld, ik wilde rust – mensen moesten me maar gewoon accepteren. Klinkt makkelijker gezegd dan gedaan hoor, dat hele proces duurde wel een paar jaar – therapie en contact met lotgenoten hebben me daarbij geholpen.
Lees ook
Waarom we het met onze kinderen niet over ons uiterlijk moeten hebben >
Onzeker
Natuurlijk is het nu niet alleen maar halleluja, er zijn nog steeds momenten dat ik onzeker ben over mijn uiterlijk. Zo vind ik het nog steeds lastig om langs een groepje kinderen te lopen. En laatst stond ik in een winkel en vroeg een wildvreemde vrouw of ze voor me mocht bidden, omdat ik er anders uitzag. Dan ben ik even goed chagrijnig, maar na vijf minuten zakt dat gevoel. Langer laat ik iemand mijn dag niet meer verpesten.
Wat ik heb is niet erfelijk, maar toch vond ik beide zwangerschappen best spannend – ik wilde niet dat mijn kinderen hetzelfde zouden doormaken als ik. Na hun geboorte was ik opgelucht: met hun uiterlijk was niets aan de hand. Nog steeds wil ik voorkomen dat ze onzeker worden over wat dan ook, dus probeer ik ze zo vaak mogelijk te complimenteren. Wat dat betreft heeft mijn aandoening me wel gevormd als moeder.
Priegelen
De aandoening aan mijn handen is soms onpraktisch. Zie maar eens een plastic verpakking open te krijgen, dan sta ik echt te priegelen. En voorheen droeg mijn zoon weleens bloesjes, maar was ik minuten bezig met dichtknopen. Nu koop ik gewoon T-shirts voor hem – gaat een stuk sneller.”
Barbara coacht vrouwen met een uniek uiterlijk. Meer informatie vind je op www.andersisuniekcoach.nl
Dit interview is deel van een portrettenserie in Kek Mama 10-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
