‘Ik vind het vreselijk dat mijn kind binnenkort naar de basisschool gaat’

‘Inderdaad: het voelt alsof ik nu al aan het rouwen ben’, zegt Colleen. ‘Het moment dat mijn kind naar de basisschool gaat heb ik al drie keer eerder gehad, met mijn zoons. Maar nu bij mijn dochter is de pijn net zo erg.’
Colleen geeft toe dat het best wel dramatisch klinkt. ‘Maar het voelt écht als rouwen. Weet je waarom? Het is mijn laatste kind die haar vleugels uitspreidt en geen ‘baby’ meer is. En dat breekt mijn hart.’
 

Niet klaar

De start van de basisschool is het einde van een tijdperk. ‘De baby met wie je slapeloze nachten doorbracht en uren borstvoeding gaf, maar ook de peuter die je zindelijk probeerde te maken – al die fases, die zijn voorbij’, zegt Colleen.

Lees ook:
‘Mijn dochter (6) zit de hele dag aan me vastgeplakt. Hoe maak ik haar zelfstandiger?’ >

‘Ik wist natuurlijk dat dit moment eraan zat te komen toen ik onze dochter inschreef op de opvang. De tijd daar heeft haar voorbereid op de basisschool. Ze kan geduldig wachten, haar bord leeg eten, enzovoorts. Ze is er in alle opzichten klaar voor – maar ik niet.’
 

Mooie momenten

Desondanks moedigt Colleen haar dochter natuurlijk enorm aan. ‘Ze moet zich ontwikkelen tot een sterke, zelfstandige meid. Ik zal trots al haar opdrachten op de koelkast hangen en samen huiswerk met haar gaan maken. Maar tot die tijd houd ik nog eventjes vast aan al die mooie momenten van de afgelopen vier jaar, zoals samen een film kijken en dat ze dan vermoeid op mijn schoot in slaap valt. Nog even genieten van het kleine meisje dat ze is.’