‘Ik heb een talent voor ontaard moederschap, maar schaam me er niet voor’
Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (5) en dochter Nora (3).
Als kind van de minst ontaarde ouders van het land, zou je denken dat ik van nature een zeer verantwoorde, kalme en geduldige moeder ben. Ikzelf dacht dat ook, dus het valt een tikje tegen dat ik geen aangeboren talent voor perfect moederschap blijk te bezitten.
In plaats daarvan heb ik wel een ander talent, namelijk dat voor ontaard moederschap. Omdat ik deze vorm van moederschap omarm (ik heb ook geen keus, perfect moederschap omarmen zou in mijn geval vreemd zijn en een ongelukkigmakend streven), bij deze een greep uit mijn hoogtepunten.
Lees ook
Kek Mama-enquête: zóveel moeders vinden zichzelf ontaard >
Ontaard moederschap
Bijvoorbeeld dat moment dat Casper de dag voor zijn tweede verjaardag onder mijn supervisie te hard ging op zijn loopfietsje, viel en dat moest bekopen met een schaafwond van zijn haargrens tot onder aan zijn kin (en ik dacht: shit, de verjaardagsfoto’s…). Toen Nora zich brandde aan een pan tijdens het opnemen van een vlog en ik het pas zag in de edit.
Dat ik niet echt regels op het gebied van schermtijd heb. Dat mijn kinderen suiker krijgen. Dat ze in een restaurant op de iPad zitten, ook al levert dit regelmatig commentaar op (kennelijk zouden die medegasten liever hebben dat mijn kinderen tikkertje deden en een ouderwets potje ‘wie het hardst aan een tafelkleed kan trekken’). Dat Erik en ik regelmatig een weekendje weggaan met z’n tweeën.
Toen Casper in een ongezien ogenblik een hele kop espresso dronk en daarna op de trampoline stond te stuiteren. Dat ik mijn kinderen met een boodschappenbriefje voor de eigenares naar het buurtwinkeltje laat lopen als ik zelf geen zin heb. Dat ik wisselend consequent ben.
Dat Nora vaker mét dan zonder nagellak de deur uitgaat. Dat ik met grote regelmaat megaverkouden kinderen met paracetamol naar de crèche heb gebracht (ik heb het altijd eerlijk opgebiecht) en ook weleens in de auto voor de opvang met babydoekjes spuug van Casper heb gepoetst. En dat niet had opgebiecht, maar wel aan het einde van de dag een kind met een ander shirt terug kreeg, want “hij rook een beetje zuur”.
Schaam ik me voor dit alles? Niet noemenswaardig. Misschien is dat nog wel het meest ontaard.
Deze column staat in Kek Mama 04-2020.
Meer Kek Mama? Neem een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen.
