‘Hoe onze hond er voor zorgde dat ik absoluut geen baby meer wil’

Een paar jaar geleden zag Stephanie bijna dagelijks pups voorbij komen op haar social media. ‘Mijn vriendinnen kochten allemaal een klein hondje en showden hun nieuwe huisdier trots aan de wereld’, vertelt ze. ‘Hun kinderen waren tussen de vier en acht jaar oud – precies zo’n leeftijd dat je denkt: gaan we voor nóg een kind, inclusief alle luiers en gebroken nachten? Bij het zien van al die foto’s realiseerde ik me dat die puppy’s duidelijk een vervanger waren voor nóg een baby.’

Stephanie had bijna medelijden met ze, tot ze een paar jaar later zelf ook ineens een puppy nam. ‘Ineens was het me duidelijk dat die kleine viervoeters inderdaad heel nuttig waren bij het opvullen van de leegte die ontstaat zodra je kinderen wat ouder worden’, geeft ze toe. Ze raakte naar eigen zeggen al snel geobsedeerd door het slaapritme en eh… zelfs de poeptijden van haar hondje. ‘Ook was ik dolblij haar te zien toen ik thuiskwam van mijn werk.’

Lees ook:
Waarom deze moeder na vier tieners nog een baby wil >
 

Dag me-time

Dat klinkt alsof ze de babytijd miste, net als haar vriendinnen. Maar dat bleek niet zo te zijn: ‘Ik realiseerde me juist dat ik amper meer me-time had. Nu de kinderen ouder en iets minder afhankelijk waren, zou er eindelijk tijd moeten zijn om weer in bed een boek te lezen of iets anders te doen zonder gestoord te worden. Maar nee, ik moest op tijd thuis zijn om de hond uit te laten, eten te geven en met haar te spelen.’

Inmiddels is haar hond wat zelfstandiger en heeft ze weer wat meer tijd voor zichzelf. ‘Dankzij haar ben ik gaan waarderen hoeveel tijd ik voor mezelf heb nu mijn kinderen ouder zijn’, zegt Stephanie. ‘Dus nee, voor ons écht geen baby meer.’