‘Dit is waarom ik mijn kinderen niet aanmoedig om te knuffelen’

‘Verplichte liefde – iemand een knuffel geven omdat dat van je verwacht wordt – is geen echte liefde‘, schrijft ze op Scary Mommy.

Gemeen

Als kind werd van Amber verwacht dat ze familieleden of mensen die ze nauwelijks kende, een knuffel gaf. ‘Als ik oma niet zoende, werd me verteld dat ik gemeen was’, vertelt ze. ‘En als ik niet ‘ik hou van jou’ terug zei, werd dat niet gewaardeerd. Ik voelde me verplicht om mezelf op te offeren om het andere mensen naar hun zin te maken.’

High five

Nu ze zelf moeder is, ziet Amber dat grootouders, vrienden en kennissen háár kinderen ook proberen onder druk te zetten om een knuffel te geven. ‘Maar ik wil niet dat mijn kinderen diezelfde verplichting voelen’, zegt ze. ‘Fysieke affectie en aanraking betekent niet dat je iemand leuk vindt of liefhebt. Ik dwing mijn kinderen niet om een knuffel of high five te geven als ze iemand groeten. Of om ‘ik hou van jou’ terug te zeggen – zelfs niet als ik degene ben die het zegt. Mijn kinderen moeten leren omgaan met afwijzing en leren over toestemming en respect. Het is moeilijk om iemand teleur te stellen, maar het is in het belang van ons allemaal om eerlijk te zijn over onze gevoelens. Verplichte liefde is geen echte liefde.’

Lees ook:
Ik wil niet dat mijn knappe dochter later onzeker wordt over haar uiterlijk >

Recht om nee te zeggen

Volwassenen kijken soms vreemd op als haar kinderen geen knuffel willen geven. ‘Het maakt me niet uit als iemand zich beledigd voelt’, vertelt Amber. ‘Ik herinner mijn kinderen eraan dat het hún lichaam is. Hun keuze. Ik stuur ze liever de wereld in met een gevoel van vertrouwen en kennis dat ze het recht hebben om nee te zeggen tegen iets dat niet goed aanvoelt. En als ze op een dag intiem zijn met iemand, wil ik ook dat ze zich op hun gemak voelen en hun lichaam onder controle hebben. Hoe zullen ze een gevoel van lichaamsonafhankelijkheid ontwikkelen als ze al hun hele jeugd onderworpen zijn aan verplicht fysiek contact?’