Deze vakanties liepen uit op een ramp: ‘Na vijftienhonderd kilometer rijden moesten we ons hullen in regencapes’

Gebroken nachten

Lilian (33), getrouwd met Jasper, moeder van Noah (4).

“‘Noah hier niet slapen. Noah thuis slapen.’ Onze tweejarige peuter wist het zeker. Hij vond zijn slaapkamer en bedje in de Belgische Ardennen maar niks. Na een nacht spoken huurden we een campingbedje, dan kon hij bij ons op de kamer slapen. Helaas, ook nu weigerde Noah te slapen. Niet dat hij huilde of krijste, hij bleef gewoon rechtop zitten en riep non-stop: ‘Mama uit.’

Ook tussen ons in bed was geen optie. Hoe we ook zongen, smeekten en chanteerden; met onbeperkt ijsjes en zelfs een Paw Patrol-vliegtuig van tachtig euro, onze zoon peinsde er niet over zijn ogen langer dan een kwartier dicht te doen. Omdat hij door al die gemiste nachtrust overdag niet te genieten was, reden we in onze wanhoop ’s avonds rondjes met hem in de auto. Zijn vertrouwde autostoeltje was de enige plek waarin hij wenste te pitten. Na vijf dagen zijn we gebroken terug naar huis gegaan. De laatste twee dagen van onze vakantie hebben we allemaal gebruikt om bíj te slapen.”
 

Vergeten te melden

Annabelle (29), getrouwd met David, moeder van Liam (8) en Jess (6).

“Het huis stond slechts twee kilometer van het strand, volgens de advertentie op internet. Alleen waren ze vergeten te vermelden dat het op een steile klif stond en de autorit naar zee inclusief doodenge haarspeldbochten een halfuur duurde.

David reed met het angstzweet op zijn rug, achterin zaten twee kotsende kinderen. Uiteindelijk hebben we in een hypermarché voldoende boodschappen voor een weeshuis gedaan en een suf zwembadje gekocht en hebben we twee weken op onze Franse berg gezeten zonder nog een zandkorrel te zien.”
 

Verkapte datingreis

Kelly (31), moeder van Julia (5).

“De eerste zomer na mijn scheiding zag ik als een berg op tegen de vakantie. Ik had geen zin in een resort treurig tussen de gelukkige gezinnetjes te zitten. Op Facebook zag ik een advertentie voor eenoudervakanties. Ik zag het al voor me: ik zou lekker een boek lezen en met andere moeders aan de prosecco bij het zwembad zitten, terwijl Julia speelde en zwom met de andere kinderen. In de praktijk bleek het een verkapte datingreis.

We waren met negen moeders en drie vaders en die arme mannen werden belaagd door de vrouwen. Onderling heerste haat, nijd en jaloezie. Toen ik een avond onschuldig met een van die vaders zat te kletsen, werd ik de volgende dag niet meer aangekeken door mijn collega-moeders. Na drie dagen was ik al helemaal klaar met de vakantie, maar toen moest ik er nog acht. Dat nooit meer.”
 

Samen uit, samen thuis

Sabine (40), getrouwd met Arvid, moeder van Luca (8), Micah (6) en Tess (3).

“‘Ik kook, dan kun jij afwassen.’ Mijn vriendin zette meteen de toon na aankomst in Spanje. Zij is altijd een regeltante geweest, maar nu bedisselde ze echt alles. Hoe laat we opstonden, wat we aten, welk dorpje we bezochten. We hadden natuurlijk nooit met mijn vriendin en haar man op vakantie moeten gaan.

Zij hebben geen kinderen en kwamen ’s ochtends niet voor elven hun bed uit. Dat betekende dat wij onze kinderen koest moest houden zodat ze de boel niet wakker schreeuwden. Als mijn vriendin en haar man eindelijk hun bed uitkwamen, wilden ze eerst rustig koffiedrinken. Anderhalf uur later konden we dan eindelijk in de auto stappen. Eenmaal op het strand was het wel leuk, maar om een uur of vier wilde mijn vriendin en haar man relaxed op een terras zitten. Dat houden onze kinderen onder de belofte van een ijsje een halfuurtje vol, maar geen uren. Ook ’s avonds wilden onze vrienden in het dorp borrelen. Ze vonden het reuze vreemd dat ik de kinderen niet alleen achterliet in ons appartement. Wat kon er nou gebeuren, we zaten toch op een beschermd vakantiepark?

Ondertussen werden onze kinderen steeds vervelender. Het lukte niet meer ze ’s ochtends bezig te houden met een bal en pop, ze wilden zwemmen. Ze hadden ook geen zin meer in borrelsessies op het terras en lustten het pikante eten van mijn vriendin niet. Arvid en ik besloten daarom op eigen gelegenheid op stap en uit eten te gaan. Dat was tegen het zere been van mijn vriendin. Samen uit, samen thuis, was haar credo. Uiteraard wel op haar voorwaarden. Uiteindelijk gingen we allemaal onze eigen weg. Mijn vriendin reed in één streep terug naar huis. Een jaar later is ze nog altijd gepikeerd.”
 

Lees ook
Vakantiestress: ‘Mag ik alsjeblieft naar huis?’ >
 

Twee dagen opgesloten

Baile (29), woont samen met Ruud, moeder van Liam (2).

“Op vakantie aan de Mexicaanse Rivièra Maya hoorden wij dat er een orkaan kwam opzetten. Patricia. Levensgevaarlijk, volgens de autoriteiten. Ver genoeg van ons vandaan, dachten wij zorgeloos. Na een dagje aan het strand waarbij het ineens wel heel hard ging waaien, hoorden we in het hotel dat we misschien geëvacueerd zouden worden. Zover kwam het gelukkig niet, maar we hebben wel twee dagen op onze hotelkamer opgesloten gezeten. Je hoorde de wind gieren, de regen sloeg keihard tegen de ruiten. Ik was doodsbang voor een tsunami. Na twee dagen was het strand een ravage en de zee ijskoud. Voorlopig hoef ik niet naar Mexico.”
 

Een weg door de modder banen

Femke (31), woont samen met José, moeder van Britt (5) en Anna (3).

“Je weet dat het kan regenen tijdens de vakantie. Maar dat het in juli twee weken aan één stuk doorregent in Zuid-Frankrijk, dat kun je niet bedenken. Na vijftienhonderd kilometer rijden moesten we ons hullen in regencapes. We hebben niet één keer een bikini aangetrokken. Handdoeken konden niet drogen in de klamme tent. Voor de wc moest je je een weg door de modder banen. We konden geen spelletje of voorleesboekje meer zien. Onze jongste werd snotverkouden. Dit jaar gaan we naar de Canarische eilanden. Die schijnen zonzeker te zijn.”
 

Elke avond macaroni en Chicken Tonight

Kim (44), getrouwd met Anthony, moeder van Ralph (15) en Robin (13).

“Twee jaar geleden nodigden mijn schoonouders ons uit voor een weekje Normandië en aansluitend een weekend Disneyland Parijs. Mijn schoonvader maakte planningen met de precisie van een legergeneraal. Interessante begraafplaatsen en oorlogsmusea, veel te veel voor één dag en totaal ongeschikt voor twee pubers die maar één vraag hebben: werkt de wifi? Mijn zwager en schoonzus hadden een kleuter die steeds wilde wegrennen en een brullende baby.

Na een dag kwamen de oorlogsmemorabilia ons al de neus uit, alleen de gedachte aan Disneyland hield de kinderen op de been. Maar mijn schoonouders betaalden alles, dus riepen we braaf oh en ah. Het ergst vond ik nog dat mijn schoonmoeder elke avond macaroni en Chicken Tonight op tafel zette. Meegenomen van thuis.”
 

Ellendige vakantie

Manon (39), woont samen met Dennis, moeder van Martijn (14), Fleur (12) en Isa (3).

“Ik was hoogzwanger van Isa toen we een weekje naar een vakantiepark gingen. Een gribushuisje met bedden die je in Roemenië nog niet tegenkomt. De plafonds waren van geplet stro waarvan je zeker weet dat het lekker fikt als er brand uitbreekt. Op de muren rode vlekken die je ook wel aantreft op een plaats delict. Na vijf minuten zei ik al: we gaan naar huis. Dat hebben we niet gedaan, maar het had wel gemoeten. Wat een ellende. Heb je thuis alle luxe, ga je zitten creperen.

Er was animatie in het park, maar Fleur vond het verklede konijn doodeng. Mijn broer is nog een dagje langs geweest. Hij stond ’s ochtends vroeg met een kop koffie in de tuin te kijken naar een familie die ruziënd langskwam op een waterfiets. Hoofdschuddend sprak hij de legendarische woorden: ‘En daar werk je je dan een heel jaar de pleuris voor.’”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.