‘Dat ik weinig foto’s van mijn oudste kind hebt, heeft ook een voordeel’

‘Mijn jongste is vijf en in de eerste uren van haar leven, heb ik 266 foto’s gemaakt’, vertelt Colleen. ‘Dat zijn meer beelden dan mijn oudste zoon heeft van de eerste paar maanden van zijn leven.’

Haar oudste is inmiddels dertien. Hij moet het doen met een fotoboek met een tiental foto’s uit zijn babytijd. Colleen: ‘We hebben het hier over 2008. Dat is nog helemaal niet zo heel lang geleden, maar in die tijd waren er geen smartphones en maakte je niet tig foto’s.’

Kort voor de geboorte van haar tweede zoon, in 2010, kreeg ze een iPhone. ‘Toen maakte ik wel wat meer kiekjes, maar het begon eigenlijk pas echt met de komst van onze derde zoon, in 2013. Hij debuteerde een paar uur na zijn geboorte op Facebook. Ik ging bloggen over onze kinderen en daarvoor maakte ik ook steeds meer foto’s. Maar het pijnlijke feit blijft dat het beeld van de babytijd van onze oudste, er gewoonweg niet is.’
 

Lees ook:
Herinneringen vastleggen doe je met één van deze fototoestellen >
 

Veel specialer

Colleen zegt dat het haar verdrietig maakt, maar dat het niet alléén maar nadelig is. ‘Ik was toen helemaal niet bezig met het aantal likes dat een foto van mijn baby kreeg – social media bestonden niet. Achteraf gezien waren de eerste jaren van mijn oudste zoon daarom het meest puur. Ik deelde hem niet met de wereld, onze foto’s waren alleen voor onszelf. Dat maakt ze zoveel specialer.’

Bovendien heeft ze weinig moeite om die tijd voor de geest te halen, zegt ze. ‘Ik kan van hem misschien geen honderden foto’s op mijn smartphone doorscrollen, maar de beelden van toen zitten voor altijd in mijn hart. Ik hoef maar muziek op te zetten of bepaalde geuren te ruiken, en ik ben weer die jonge moeder van toen met een kersverse baby.’