Suzans Dateleed: ‘Hij wilde tijdens onze date even zijn moeder bellen’

‘Zeg, moet jij je neus niet even poederen?’ Na een geanimeerd gesprek over de zin en onzin van powerfood, de Schijf van Vijf en Dry January, February of andere maanden, valt de eerste stilte in een uur. Ik neem een slok van mijn wijn en grijp het moment aan om de eerste indruk van mijn date-van-de-week eens even te laten bezinken. Ik kan hem niet zo peilen, maar zijn humor en aantrekkelijke verschijning zijn de moeite van het tweede glas waard.
 

‘Stuurt hij me nou van tafel?’

‘Eh, mijn neus poederen?’, herhaal ik schaapachtig. Stuurt hij me nou van tafel? Of nee, hij biedt me toch zeker geen drugs aan? Mijn date trommelt wat zenuwachtig met zijn vingers op zijn telefoon. ‘Ja, dat doen vrouwen toch?’, zegt hij. Ach, misschien heeft hij wel een verrassing, bedenk ik. Bestelt ‘ie een dozijn oesters als ik even weg ben. Of een Bobby’s gin, ik heb hem tenslotte net verteld dat dat mijn lievelings is – in het kader van mijn not so dry March. ‘In films’, antwoord ik. ‘Maar nu je het zegt: ik moet best plassen.’ Een beetje opmerkelijk vind ik het wel, deze actie, maar goed, ik heb ze de laatste tijd wel vreemder meegemaakt.
 

‘Welk belletje heeft zo’n haast?’

Zodra ik bij de toiletten achterom kijk naar ons tafeltje, wuift mijn date tot mijn verbazing geen ober, maar grijpt hij naar zijn telefoon. Welk belletje heeft in vredesnaam zo’n haast en is zo geheim, dat ik me er verplicht voor uit de voeten moet maken? Licht achterdochtig en met mijn broek op mijn enkels, stuur ik een berichtje in mijn vriendinnen-app: ‘Lekker ding, goeie humor, maar player of carrièretijger – tenzij hij nu zijn moeder zit te bellen, haha’. Snel was ik mijn handen en stap terug naar ons plekje.

Lees ook
Suzans dateleed: ‘De manier waarop hij naar me kijkt is niet gewoon ongemakkelijk, maar ronduit creepy’ >

‘Niks ernstigs, hoop ik?’

De gezichtsuitdrukking van mijn date is veranderd. Hij lijkt wat zorgelijk – onzeker, eerder. ‘Belangrijk telefoontje?’, vraag ik voorzichtig. Straks is er iets ergs aan de hand. Staat zijn baan op de tocht, ligt zijn poes op sterven of, erger nog, zijn moeder. ‘Mijn moeder’, zegt hij. Krijg nou wat. Alsof ‘ie gedachten kan lezen. Ik verschiet van kleur en stamel: ‘O jee, niks ernstigs, hoop ik?’

Mijn date wuift naar de ober – ha, toch nog oesters – en kijkt me nog steeds zorgelijk aan. ‘Ik gaf haar even een update’, glimlacht hij. ‘Zo noemen wij dat: Up-Date – snap je ‘m? Kijk, ze vindt het prima dat ik soms wat drink met een vrouw, maar we hebben afgesproken dat ik haar halverwege altijd even aansluit. Dat ze weet in welke stemming ik weer thuiskom, en hoe laat.’
 

‘Ik denk niet dat wij een match zijn’

Wacht even. Woont ‘ie nou nog bij zijn moeder? Hij was toch 41? Een update van zijn stemming? Ik moet echt minder makkelijk worden in hoe snel ik toestem in een afspraak; dit had ik echt van tevoren willen weten. ‘De rekening’, knikt mijn date naar de ober, en vervolgt: ‘Ik heb nogal wat teleurstellingen te verwerken gehad in het leven. Mijn moeder begrijpt me als geen ander en staat altijd klaar om me op te vangen. Ze maakt zich een beetje zorgen of ik al wel moet daten, na de afwijzingen van de afgelopen maand; dat waren allemaal van die lollige vrouwen zoals jij. Ik denk daarom niet dat wij een match zijn.’

Bam. Afgewezen door een labiel moederskindje van 41. Ik weet niet of ik moet lachen of huilen, maar besluit tot het eerste; ik schijn tenslotte lollig te zijn. ‘Dat denk ik ook niet’, knipoog ik. ‘Ik was niet van plan je af te wijzen, maar ik heb zojuist toch anders besloten. Ik ben geloof ik toch meer van de players en carrièretijgers.’

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >