Sanne werd zwanger van haar scharrel: ‘We waren echt in paniek. Wat moesten we doen?’

“Bij de abortuskliniek kreeg ik vijf dagen verplichte bedenktijd. Ik verwachtte die tijd niet nodig te hebben; ik wilde helemaal geen kind. Mijn leven liep net lekker. Ik had een relatie van acht jaar achter de rug, ik had een studie afgerond, ik had een leuke baan als communicatieadviseur en ik was volop aan het feesten. Met name in de kroeg waar William achter de bar stond. Ik kwam daar altijd al voor de donderdagmiddagborrel, maar sinds ik single was borrelde ik er ook op woensdag en vrijdag.

Tijdelijk paste ik op een etage boven de kroeg, William woonde onder mij. Enorm gezellig, vooral toen William en ik iets kregen. Je kunt het niet eens scharrelen noemen. We vonden elkaar leuk, maar hadden allebei geen verwachtingen. Ik gebruikte geen anticonceptie, omdat mijn lichaam daar heftig op reageert. Ik hanteerde een app om mijn vruchtbare dagen bij te houden. Toen het tussen William en mij wat vastere vormen aannam, wilde ik geen risico lopen. Ik kocht ik een koperspiraal en stapte naar de huisarts om ’m te laten inbrengen.
 

Test

Maar hoe de huisarts ook probeerde, ze kwam niet door mijn baarmoedermond. Ze dacht dat ik een verkleving had en verwees me door naar de gynaecoloog. Maar die wilde eerst uitsluiten dat ik zwanger was en stuurde me weg met de boodschap: doe maar een test en kom volgende week maandag terug.

Ik vergat haar opdracht vrijwel onmiddellijk, omdat ik dacht dat ik elk moment ongesteld zou worden. Pas toen ik de zaterdag voor de doktersafspraak op weg was naar een festival, dacht ik er weer aan. Gauw haalde ik een test bij de drogist en stopte die in mijn handtas. Een vriendin vroeg later nog wat daar toch uit mijn tas stak… Ik legde haar uit dat ik die test de volgende dag moest doen, eerder mocht ik geen spiraal.
 

Zwanger

Om vijf uur lag ik in bed, om tien uur deed ik met mijn brakke hoofd de test en schrok me wezenloos. Ik klopte bij William op de deur, die ook eigenlijk pas net thuis was. ‘Ik moet je iets vertellen’, zei ik. Een bizar moment. In juli was mijn relatie uitgegaan. In augustus zoende ik voor het eerst met William. Nu was het oktober en bleek ik al zeven weken zwanger. Hoogstwaarschijnlijk ben ik dus een van onze eerste keren zwanger geworden.
 

Lees ook
Zwanger na de eerste date: ‘De vader denkt dat ik hem erin heb geluisd’ >
 

We waren echt in paniek. Wat nu? Die zondag hebben we de hele dag verdwaasd in de stad gelopen. De volgende dag heb ik een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek. Maar toen ik vijf dagen later terug mocht komen, wilde ik de zwangerschap niet meer afbreken. We hadden een soort twilight-week gehad. Onze gevoelens gingen van hot naar her. William was superlief, hij zou mij in elke beslissing volgen, maar diep vanbinnen had hij wel een sterke kinderwens. Ondertussen werd ik door onze gesprekken steeds emotioneler. Ik kon steeds minder volmondig ja zeggen tegen een abortus. Uiteindelijk hebben we de afspraak afgezegd en zijn we voor het kind gegaan.
 

Een nieuw leven

Dat is nu drie jaar geleden. We zijn stapelgek op onze dochter, maar het is niet altijd makkelijk geweest. In het begin bouwden we de baby om ons leven heen. Namen haar mee in de wagen als we uit eten gingen of gebruikten de babyfoon als we wat wilden drinken in het café verderop. Ik fietste de hele stad door met Nova in de Maxi-Cosi op mijn stuur en toen ze acht maanden oud was trokken we met haar naar New York.

Maar langzamerhand zijn we volwassener geworden en hebben ons meer aan haar aangepast. We wonen nu in een eengezinswoning in een buitenwijk, maar een tweede kind zal er waarschijnlijk niet komen. Daarvoor vind ik de impact van een kind gewoon te groot. Achteraf is ons grote voordeel geweest dat we smoorverliefd op elkaar waren. Daardoor konden we de ups en downs goed aan. Plus dat Nova zo leuk en gezellig is dat we haar er prima bij kunnen hebben.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 02-2021.

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >