Na de scheiding: ‘Ze eiste onze gloednieuwe bank op en wilde dat ik de kat in huis nam’

07.11.2018 09:57
klojo scheiding Beeld: Unsplash

Treurig maar waar: als je relatie klapt, leer je elkaar pas echt kennen. Dan ontdek je soms duistere kanten bij degene die je ooit zo vertrouwde.

Patrick (40) had vijftien jaar een relatie met Debbie. Drie jaar geleden zijn ze gescheiden. Ze hebben twee dochters (8 en 6).

“We groeiden uit elkaar en dat heb ik te laat beseft. Ik wílde het gewoon niet zien. Te druk met mijn werk, altijd laat thuis. Debbie vond dat ze er thuis alleen voor stond. Als ze daarover wilde praten, reageerde ik ongeduldig en zuchtte diep. Ik werkte zo hard voor haar en onze dochters, dat ze dat niet inzag. Waarschijnlijk heeft ze zich heel onbegrepen en eenzaam gevoeld, al deed ik mijn best om de weekenden voor haar en de meiden vrij te houden. Op een dag zei ze dat ze er klaar mee was. Ze ging bij me weg.

Kont tegen de krib

Ik vond het vreselijk. Ik wilde helemaal niet scheiden. Dat ik mijn gezin niet bij elkaar kon houden, voelde als falen. Gefrustreerd gooide ik mijn kont tegen de krib. Ik ging de scheiding vertragen. Leverde papieren te laat in en deed moeilijk over de verdeling van spullen. Ik was allesbehalve redelijk. De houding van Debbie verdiende ook geen schoonheidsprijs.

Manipulatie

Nu ik er met meer afstand naar kijk, zie ik dat ze niet altijd netjes heeft gehandeld. Ze manipuleerde me zo dat ik ermee akkoord ging dat ze de helft van mijn pensioen krijgt. Dat slaat natuurlijk nergens op, ze heeft nog haar hele leven voor zich en inmiddels een nieuwe vriend. En zo heeft ze er meer dingen doorheen gedrukt. Ze eiste onze gloednieuwe bank op omdat die volgens haar toch niet in mijn nieuwe huis zou passen, kreeg het voor elkaar dat ik elke woensdag de meiden naar hockey breng en weer ophaal – ook in de weken dat ze niet bij mij zijn – en dat ik onze kat in huis nam. Een beestje dat zij per se wilde hebben, maar waar ze blijkbaar geen zin meer in had.

Debbie verweet mij altijd dat ik egoïstisch was, maar zij kan er ook wat van. Ik kan niet geloven dat ik er zo ben ingetuind. Ik denk dat ik haar te lang ben blijven zien als dat lieve, zorgzame meisje waarop ik destijds verliefd werd. Een meisje dat ik blind vertrouwde. Wat een oen ben ik geweest.

Lees ook
Jan legt het nog een keer uit: scheiden >

Neerleggen

Ik heb het zelf ook verkeerd aangepakt. Ik had tijdens de gesprekken bij de mediator niet zo boos en emotioneel moeten zijn. Als je gaat raaskallen, verlies je bij voorbaat. En ik heb er spijt van dat ik weleens uit mijn slof ben geschoten waar onze dochters bij waren. Daarom zeg ik tegen iedereen die gaat scheiden: zorg dat de kinderen er zo min mogelijk van meekrijgen.

Het contact met Debbie is inmiddels redelijk en ik ben weer gelukkig in de liefde. Ik had me veel eerder bij de breuk moeten neerleggen. Dat had me een hoop ellende bespaard.”
Dit verhaal is al een keer eerder gepubliceerd.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >