Deze ouders zijn nogal verschillend: ‘We hielden elkaar in balans, maar nu drijft het ons steeds verder uit elkaar’

Een relatie met een kunstenaar; voor Merel (32) was het een groot avontuur. “Ik was een feestbeest toen ik Remco ontmoette. Drie keer gestopt met mijn studie om uiteindelijk in de horeca te belanden. Mijn dagen begonnen om twaalf uur ’s middags, mijn werk duurde tot diep in de nacht. Vrije tijd bracht ik door met vrienden, in diezelfde horeca, terwijl we de drank rijkelijk lieten vloeien. Oppervlakkigheid ten top.”

Remco (34) leidde een totaal tegenovergesteld leven. Merel: “Hij kwam een ‘afzakkertje’ halen met een vriend toen ik achter de bar stond. Ik was 24 en net gestopt met mijn laatste studie. Hij bestelde twee cola-zonder en betrok me bij hun politieke discussie. Nogal brutaal en betweterig vond ik. Tegelijk was ik geïntrigeerd; niet alleen was-ie knap, met zijn lange, donkere haar, hij had ook nog eens inhoud.”
 

Verschillend

Ze gaf hem haar nummer en na een date of wat was het dikke mik. “Remco bracht een diepgang mee die ik had gemist zonder dat ik het doorhad.” Een perfecte aanvulling, zou je zeggen, maar het was niet de enige verandering die hij teweegbracht. Merel: “Het colaatje aan mijn bar bleek maatgevend voor zijn levenshouding. Remco dronk nooit en bleek veganistisch te leven, terwijl ik het liefst elke week bij de Griek zat met vijf ouzo achter mijn kiezen.”

Zeven jaar en twee zonen (3 en 1) verder respecteren ze die verschillen in leefwijze nog altijd. Toch vraagt het binnen hun gezin behoorlijk wat aanpassingsvermogen. “Zo wil Remco niet dat de kinderen vlees eten. Stel je niet zo aan, denk ik dan; ik koop alles biologisch. Zuivel en vis zijn pure noodzaak, dat heb ik hem wel duidelijk kunnen maken. Alleen geen vlees is het compromis. Vooralsnog levert het bij de kinderen geen klachten op, maar er komt een moment dat ze bij vriendjes een kipnugget krijgen. Ik ben niet van plan dat tegen te houden. Zelf werk ik ook een frikandel weg tijdens een late dienst achter de bar – en gooi er na afloop twee wijntjes achteraan.”

Zolang de borden niet door de keuken vliegen, zijn de verschillen tussen Merel en Remco prima te behappen, zegt ze. “Zelfs al rolt hij met zijn ogen wanneer ik thuiskom met leren schoenen voor de jongens of een wijntje opentrek tijdens het koken. Ik heb geleerd dat over mijn schouder te gooien. Ik piep ook niet wanneer ik na de weekboodschappen op vrijdag de koelkast weer volprop met havermelk en tofu – níet te eten, trouwens – en we naast elkaar achter de pannen staan, voor gescheiden maaltijden. Zijn altijd nét even andere kijk op de wereld en zachtaardigheid vind ik veel belangrijker. Net zoals hij mijn lichtvoetigheid vaak een verademing vindt, als tegenwicht voor zijn bestaan in de culturele sector – waar werkelijk alles een intellectuele benadering krijgt.”
 

Opposites attract

Toch: als je geluiden uit de psychologie moet geloven, is het fenomeen opposites attract bepaald geen garantie op een geslaagde relatie. Want alle verschillen die in het begin zo spannend lijken, kunnen zich gaandeweg ontpoppen tot een bron van ergernis en onbegrip.

Dat Sally (39) en Mimoun (38) op een aantal fundamentele punten behoorlijk verschillen, leek lange tijd een perfect match. Sally: “We hielden elkaar in balans, dachten we. Waar ik soms doorsla in mijn emoties en psychologische analyses, behandelt Mimoun alles pragmatisch. Nu drijft juist dat ons steeds verder uit elkaar.”
 

Fluitend door het leven

In hun ‘wittebroodsjaren’ – de kinderen van nu 9 en 6 waren nog niet geboren, het huis nog niet gekocht – was van hun verschillen niets te merken. Sally: “We gingen fluitend door het leven, praatten over alles, gunden elkaar de wereld. Zelfs toen de kinderen kwamen waren we het over de meeste zaken eens. Alleen, zonder tegenslagen leer je elkaar niet door en door kennen.”

Dat werd pijnlijk duidelijk toen haar moeder overleed, nu vijf jaar geleden. “Ik wilde praten over mijn verdriet. Over haar naderende dood, over mijn nieuwe bestaan als wees. Dat was mijn manier van verwerken. Mimoun hoorde me één keer aan en besloot de tweede keer dat ik in herhaling viel. Daarna was het loket gesloten. Pijnlijk, want voor het eerst had ik hem echt nodig. Hij bleek wel consequent: met de dood van zijn eigen moeder, vorig jaar, ging hij precies hetzelfde om.”
 

Wezenlijke zaken

Opeens vielen de schellen haar van de ogen. “Eigenlijk wilde hij nóóit praten over wezenlijke zaken, maar alleen over koetjes en kalfjes. Tegenslagen zijn voor hem hetzelfde als conflict; ze passen niet binnen zijn plaatje van hoe de ideale relatie eruit moet zien. Terwijl ze voor mij ons contact juist verdiepen.

Een conflict op zijn werk: ik hoorde er pas maanden later over. Vraagstukken waarmee ík worstelde: na één keer benoemen werden ze al snel ‘gedoe’. Omdat het verder zo goed gaat tussen ons, heb ik er een modus in ontwikkeld. Mimoun is voor de fun en het runnen van de gezins-bv, gevoelige zaken bespreek ik met vriendinnen. Volgens mij werkt dat vaak zo in relaties.

Al houd ik mijn hart vast voor het moment waarop echt iets ergs gebeurt. Als een van ons ziek wordt bijvoorbeeld. Dat houdt me sinds de coronacrisis veel bezig; vanwege mijn zware astma val ik in de risicogroep. Maar je snapt: ook dat is alleen bespreekbaar met vriendinnen. Mimoun en ik lossen zulke problemen gewoon op zonder woorden, vaak met een stevige vrijpartij. Hoe onbegrijpelijk ik zijn gedrag soms ook vind, zonder dat verrassingselement was ik al lang weggeweest.”
 

Leeftijdsverschil

Soms zijn verschillen zo tastbaar dat je erbij neerleggen vanzelfsprekend is, vindt Hester (34). Tien jaar geleden kreeg ze een zoon met Michiel (57). “Een leeftijdsverschil van 23 jaar, ja. Dat is best te overzien wanneer je 24 en 47 bent. Oké, hij had al een huwelijk achter de rug en twee kinderen, maar hij had dezelfde levensenergie als ik. Samen struinden we alle festivals af, gingen drie keer per week uit eten. We genoten van dezelfde muziek, dezelfde musea, dezelfde mensen om ons heen.”

Nu is hij doordeweeks te moe om het nog laat te maken en bereidt hij zich voor op zijn pensioen, terwijl Hester voor haar gevoel nog maar net begonnen is aan haar volwassen leven. “Dat wist ik toen ik eraan begon. Het leek geen probleem, want we waren verliefd en blaakten van de levenslust. De laatste jaren begin ik te merken dat Michiel ouder wordt. Hij kwakkelt; heeft last van zijn suiker en bloeddruk. Dat heeft invloed op ons leven.

Soms heb ik het gevoel dat ik een hele levensfase oversla en van mijn studententijd een reuzensprong maak naar een leven op middelbare leeftijd. Michiel begrijpt dat en doet er alles aan me niet remmen in mijn geluk. Dan vind ik opeens een envelop op de bijrijdersstoel van mijn auto en heeft-ie concertkaarten geregeld voor een vriendin en mij, inclusief hotelovernachting. Mag onze zoon een vriend uitnodigen voor een logeerpartij en trakteert hij zichzelf op een avondje Netflix.

Een deel van de dingen die we vroeger samen ondernamen, delegeert hij nu omdat hij er geen energie meer voor heeft. Andersom duik ik vaker dan ik wil om tien uur ’s avonds al in bed, zodat we samen kunnen gaan slapen. Dat is óók liefde.”
 

De hort op

Dezelfde leeftijd is geen garantie dat je altijd samen het licht uitdoet. Al zou Maurice (42) niets liever willen, zegt Cora (43). Nu hun kinderen (13, 11 en 9) minder aandacht vragen, staat hij het liefst elk weekend met zijn handjes in de lucht, maar zij laat die kans graag aan zich voorbijgaan. Cora: “Dat was vroeger al zo. Ik hou best van een feestje op z’n tijd, maar word nergens gelukkiger van dan gewoon met mijn gezin onder een deken op de bank bivakkeren.

Na een dag werken wil ik vroeg eten en ontspannen, Maurice wil het terras op. Hij sleurde de kinderen mee naar theaterfestivals vanaf het moment dat ze konden lopen, ik zat liever met ze achter een voorleesboek. Aanrommelen in ons huis en het interieur verfraaien is mijn grootste hobby, terwijl Maurice staat te trappelen het pand te verlaten.”

Niet dat het voor grote problemen zorgt. “Zo heeft hij namelijk ook meer dan genoeg tijd met zijn vrienden. Win-win, want ik vind het heerlijk om ondertussen uitgebreid te weken in bad.” Natuurlijk schuurt het ook weleens wanneer hij weer eens in beschonken toestand het bed induikt en zij de volgende ochtend paraat moet staan voor de kinderen. “Maar hij maakt het altijd goed. Door me de kinderen een dag daarna uit handen te nemen, of gewoon een avond bij me in dat bad te glijden.”
 

Jezelf even verwennen?
De Kek Mama Beautybox (t.w.v. €109,39) is nu €24,99 met gratis verzending.
 

Cultuur snuiven

Voor Melanie (37) is die balans nu even zoek. Man Job (39) en hun kinderen (8 en 7) vinden een tripje naar de supermarkt al een heel avontuur, terwijl Melanie er het liefst op uit trekt in de bergen – een rugzak met gevriesdroogd voer en een schone onderbroek als enige bagage. Vakanties: parkeer de mannen maar op het strand, terwijl zij rondreist per lokaal vervoer om cultuur te snuiven.

“Eerlijk: alle drie zijn ze dodelijk saai”, lacht Melanie. “En drie keer raden wie aan het eind van zo’n dag níet moe is. Al kun je van de kinderen natuurlijk niet anders verwachten.” De oplossing: de helft van de vakanties brengen ze gescheiden door. De ene dag bestaat uit waterpret met z’n vieren, de andere uit een trip in haar eentje.
 

Lockdown

“Door de coronacrisis zit ik deze zomer thuis. De mannen verkneukelden zich al toen de intelligente lockdown werd afgekondigd. Job bestelde meteen zo’n reusachtig framezwembad voor in de tuin, een opblaasboot voor de sloot achter ons huis en – geen grap – een bierkoelbox om erin te vervoeren.

Ik bezwijk ondertussen onder de sleur. Ja, ik vind een barbecue met de buren op afstand reuzegezellig. En ik geniet van de qualitytime met mijn gezin. Maar ik voel me meer dan ooit de vreemde eend in de bijt. Daar maken Job en de kinderen liefkozend geintjes over. ‘Je lijkt oma wel, met al je gereis en stoffige musea’, lachen ze dan.”

Want tegenpolen mogen dan volgens sommige wetenschappers niet altijd werken binnen een relatie, zoeken naar het fijne gevoel van vroeger wel. “Een compliment voor zijn moeder, want Michiels jeugd was blijkbaar fijn. En een compliment voor mij, want ik geef hem datzelfde gevoel.” Het gros van de tijd duiken ze nog altijd met z’n vieren ketend op de bank, en zelfs dat framezwembad ziet Melanie wel zitten. “Het schept ook ruimte om straks weer met een vriendin op avontuur te gaan. Na twee weken leven uit een rugzak klinkt relaxen in een Vinex-tuin echt heel aanlokkelijk.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 10-2020.

Lees ook:
Mama is zus, papa is zo: deze ouders zijn heel verschillend >