‘Mijn dochters hebben continu ruzie met elkaar’
Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog.
“Ik ben gek op mijn dochters van zes en acht, maar niet op hun geruzie. Om wie er gelijk heeft. Wie er gewonnen heeft. Wie een stukje speelgoed toebehoort. En ik maar rechter spelen. Ik word er zo moe van, lieve tantes Els en Do. Wat te doen?”
Straf weinig
Onlangs vond tante Do de Baedeker voor de vrouw bij haar ouders op zolder. Het onvolprezen boek stamt uit 1953, toen ruzieden broertjes en zusjes ook al. Op een van de vierduizend (!) bladzijden, om precies te zijn pagina 243, staat onder het kopje ‘Kibbelen’: ‘Het is het best kibbelende kinderen te laten betijen en niet in te grijpen zolang het niet de spuigaten uitloopt en ze elkaar permanent hinderen. Wordt het te erg, zet ze dan uit elkaar. Straf weinig. Het is zo goed als nooit na te gaan wie de meeste schuld heeft en als u beide kibbelaars straft, voelen ze zich beiden verongelijkt.
‘Speel geen rechter’
Het gevolg is dan misschien dat ze zich met elkaar verzoenen in wrok tegen u, maar zulk een vrede is de bedoeling niet. Integendeel, de kemphanen moeten ervan overtuigd zijn dat u van beiden evenveel houdt. Bedenk dat kinderen een twist na vijf minuten zijn vergeten; een onrechtvaardig vonnis van moeder of vader kunnen ze echter heel lang, onder ongunstige omstandigheden zelfs hun leven lang, onthouden. Ga dus niet op de stoel van de rechter zitten. Aan redelijk inzicht is een kind nog niet toe, als het zijn eigen zaak betreft (vele grote mensen trouwens ook niet).’
Gewoon negeren
Wat ons betreft trotseert dit antwoord van pedagoog D.L. Daalder, directeur van een Middelbare Meisjes School, de jaren. De tantes kunnen niet anders dan het toejuichen. Laat uw dochters kibbelen en ga ondertussen heerlijk op de bank liggen met een fijn boek, Kek Mama of uw smartphone. Als het geruzie te luidruchtig wordt, zet dan een koptelefoon op.
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
