‘Mijn dochter (5) durft niet in het water. Moet ik toch doorzetten met zwemles?’

Els en Do: Tante Els had ook zo’n kind. Elke woensdagmiddag zat ze een uur in een naar chloor stinkend zwembad om aan te zien hoe haar vijfjarige zoon huilend aan de kant stond. Zo moedig als hij buiten het zwembad was, zo bang was hij voor water. Hij was groot en sterk voor zijn leeftijd, dus motorisch had hij geen problemen, maar hij stierf liever dan dat hij het water in ging.

Els heeft er honderden guldens aan gespendeerd. Zij haalde hem uiteindelijk van zwemles en wachtte tot het zomer werd. Toen zette ze haar tent op een Zuid-Franse camping. Het was daar zo heet dat kleine Thijs wel in het peuterbadje wilde. Els lokte hem verder en verder, in ruil voor de verrukkelijkste ijsjes. Langzaam schoof hij door naar het kinderbad. En ten slotte, na drie weken, naar het diepe. Kortom, zijn eerste zwemles heeft hij van zijn moedertje gehad. Zoals ze hem ook heeft leren lopen.
 

Lees ook
Watervrees bij kinderen: wat kun je hieraan doen? >
 

Sneltreinvaart

Terug van vakantie ging het verrassend snel. Thijsje haalde in sneltreinvaart zijn A-diploma. Daar heeft tante Els het bij gelaten; ze wilde nooit meer een tegenstribbelend vochtig jongenslijfje in de kleren hijsen terwijl het zweet haar over de rug druppelde. Els’ moeder heeft haar kleinzoon vervolgens duiken geleerd. Mevrouw Rozenbroek zat in haar jeugd op schoonspringen (omdat ze verliefd was op de duikleraar, maar dat is weer een ander verhaal). Bij haar zes kinderen was ze er niet aan toegekomen – Els kan nog steeds niet duiken, maar haar zoon kan het nu beter dan Maarten van der Weijden.
 

De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 35, 23 en 21) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
 

Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl

Dit artikel staat in Kek Mama 02-2020.

Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >