Column Aisha: ‘Mijn zoon wil alles op zijn manier: vooral niet te kinderachtig’

30.10.2017 15:29
Beeld: 123RF Beeld: 123RF

Aisha Scheuer (bekend van DIWMOTZ) heeft een relatie met Marleen en kreeg met haar ex-vrouw zoon Shai (6). Voor Kek Mama schrijft ze iedere maand een column over het ouderschap van een zoon met twee moeders.

Als je aan kinderen denkt dan denk je aan enthousiasme, onbevangen en impulsieve wezentjes die alle kanten uit rennen.

Dit is ook vaak de hoofdreden dat sommige mensen totaal niet van kinderen houden en ze het liefst ver uit hun buurt houden. Voor dat soort mensen bestaan er kinderen zoals mijn zoon.
 

Kat uit de boom kijken

Ik noem Shai weleens een zestigjarige man in een zesjarig lijf. Hij is het type dat niet op een kinderlijke manier benaderd wil worden. Sterker nog, daar wordt hij ongemakkelijk van. Hij kijkt graag de kat uit de boom en als de kat eruit is dan gaat hij een serieus gesprek aan met het beestje. Is trouwens niet helemaal waar, want met dieren kan hij het heel goed vinden. Ikzelf denk dat dat komt doordat dieren hem niet als een kind behandelen.
 

‘Doe maar een hand’

Als we mijn tante tegenkomen in de supermarkt die hij regelmatig ziet en zij vraagt hem of hij een kus wil steekt hij zijn hand uit en antwoordt droogjes: ”Doe maar een hand.” Als ik hem later vraag waarom hij geen kus wilde, antwoordt hij nog droger dat hij bang was dat er kwijl op zijn wang zou komen. Als we op kraambezoek gaan raakt hij allerminst vertederd van de baby. Hij fluistert in mijn oor dat het gehuil hem irriteert en als we weggaan weigert hij te zwaaien naar de baby. Want dat snappen baby’s niet.
 

‘Wat was dat?’

Toen hij drie was liet ik eens een scheet. Zijn reactie?

“Wat was dat geluid?”

Ik: “Ehm. Een scheet.”

Hij: “Ik vind dat een vervelend geluid. En het stinkt ook nog.”

Hij is naast legofilms dol op natuurdocumentaires en ‘Het geheime leven van vierjarigen’ en walgt van de kinderen die op Zappelin meedoen met de zingende mevrouw naast de piano.
 

Niet te kinderachtig

Is het dan een kind dat geen sociale vaardigheden heeft en asociaal gedrag vertoont? Integendeel. Hij is zorgzaam, beleefd, knuffelig en enthousiast. Maar alles op zijn manier. En niet te kinderachtig.

De argumenten die hij noemt om onder sociaal wenselijk gedrag uit te komen zijn niet alleen gegrond maar ook lachwekkend. In het begin werd hij nog weleens boos als ik lachte om zijn botte communicatie, tegenwoordig begrijpt hij ook wel waarom ik het grappig vind. Want ik leg hem uit dat hij niet hoeft te zijn zoals andere mensen.

Als hij niet wil dansen tussen een groep hysterische kinderen en een pluchen konijn dan hoeft dat niet. Dan mag hij zijn skills thuis laten zien als we zijn afspeellijst met ‘normale’ muziek aanzetten. Soms plaag ik hem er een beetje mee, dan vraag ik of hij echt niet even mee wil doen met die hoki pokiënde menigte. Dan lachen we samen. Omdat we toch lekker doen waar we zin in hebben. Of waar we totaal geen zin in hebben.