‘Wie is deze voetbalmoeder?’

Het geluksmomentje van de afgelopen week vond plaats op de woensdagmiddag. Want daar werd ie dan eindelijk bezorgd, mijn hagelnieuwe, prachtige… stormparaplu! Ja, echt. Dolgelukkig ben ik ermee nu ik sinds een maand of drie een geheel nieuwe identiteit heb: de identiteit van voetbalmoeder.
 

Voetbalmoeder

Ik had zo mijn bedenkingen bij het hele idee ‘kind wil op voetbal’, maar het viel niet tegen te houden. Ik hou heus van voetbal, kijk voor de lol Champions League-wedstrijden mee en ken de regels. Ik schoot alleen al in de vlekken bij het idee van twee keer per week trainen en elk weekend voor dag en dauw en in weer en wind langs een of andere lijn staan om toe te zien hoe een kluwen van zes kleine knakkertjes met 18-0 wordt afgedroogd.
 

Lees ook
‘Je hoeft echt niet naar elke sportwedstrijd van je kind’ >
 

Maar goed, daar gingen we, op naar de eerste training. Alwaar ik de volle anderhalf uur langs de lijn stond en het hoe langer hoe leuker begon te vinden. De eerste wedstrijd – ‘Ik ga wel mee, het is toch de eerste keer’, zei ik tegen Erik, maar in werkelijkheid wilde ik het voor geen goud missen – stond ik genietend langs de kant om te zien hoe Casper en zijn team in plaats van een kluwen te vormen overspeelden en vrijliepen en hoppa, met 9-2 winst naar huis gingen. Waarbij de uitslag me niet kon schelen, maar wel het plezier in de ogen van de jochies. De gebaartjes naar elkaar, de maniertjes, de gefrustreerde vuistjes bij een mislukte actie en het collectieve gejuich bij een goal – geweldig om te zien.

Wel vroeg ik me ergens tijdens deze en alle volgende wedstrijden af wie toch die inner fanatiekeling was die ineens in mij bleek te huizen. Ik laat het niet merken, maar ergens voel ik dezelfde spanning bij JO8 (jeugd-onder-acht, ik praat tegenwoordig in voetbaltermen alsof ik nooit anders heb gedaan) als bij het Nederlands Elftal op tv. Vreemd, zeer vreemd. Bijna net zo vreemd als mijn blijdschap toen eindelijk die bestelde stormparaplu (omklappen onmogelijk!) binnenkwam, zodat ik nu ook in weer en wind lachend langs de lijn sta.
 

Deze column staat in Kek Mama 15-2021.

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.