INTERVIEW TANJA JESS: “Nadia is geen familie, maar voelt wel zo”

03.09.2016 21:52
Tanja Jess

Actrice en presentatrice Tanja Jess (49) over Vier handen op één buik, enge games, echtgenoot Charlie, de scheiding van haar ouders en zoons die wel eens sokken door de wc hebben gespoeld.

“Laatst was Charly een paar dagen in het buitenland voor zijn werk. Dat betekende dat ik alleen moest dealen met de ochtend- enavondspits. Het is een hele opgave de jongens op tijd naar school te krijgen, ze later hun huiswerk te laten maken, ze te laten eten en op tijd naar bed te krijgen. Billy, de oudste, heeft ADD. Hij is heel warrig, snel afgeleid en moet om half zeven ’s ochtends al opstaan om alles geregeld te krijgen zodat hij om acht uur de deur uit kan.

Bobby, de jongste, heeft ADHD. Hij spoelde als kleuter alle sokken door de wc om te kijken wat er zou gebeuren. Hij kan ’s morgens rustig twintig minuten met zijn onderbroek voor de spiegel staan zwaaien en gekke bekken trekken. Ook na tien keer aansporen lukt het hem niet zich aan te kleden. Dan moet ik hem letterlijk in zijn broek en shirt hijsen.

Enfin. Ik had de wekker om zeven uur gezet en toen ik wakker werd dacht ik: wat hoor ik toch? Bleek dat de jongens zich gewassen en aangekleed hadden, en bezig waren met hun fruit. Ik wist niet wat ik zag.” Nou ja, dat is niet helemaal waar. Tanja was even daarvoor begonnen met het rollen van etherische olieën in de nekjes van haar zoons, die dertien en acht zijn. “Tip van een moeder van de Vrije School, waarop mijn jongste sinds kort zit. Ze had me een mixje gegeven dat moet helpen bij het focussen. Nou, dat bleek. Die dagen dat Charly weg was heb ik in een soort luilekkerland geleefd.”

Zichtbaar goed in haar vel

Tanja, die kennen we uit Goede Tijden Slechte Tijden. Uit Temptation Island, Costa!, Bloedverwanten. Samen met beste vriendin Anousha Nzumé schreef ze het boek De Mama Match, waarin het duo een snelcursus relaxt moederschap aanbiedt. Volgend jaar gaat dat boek een app opleveren. Tanja oogt zelf reuze relaxt zo aan de vooravond van haar vijftigste verjaardag, in between jobs, met de achtste huwelijksverjaardag net achter de rug en twee veel aandacht vragende zoons. Ze zit zichtbaar goed in haar vel en weet wat ze wil, en hoe ze het wil. Maar ook bij haar slaat de twijfel weleens toe en maakt ze zich wat opvoeden betreft soms grote zorgen.

Nadia is geen familie van me, maar het voelt wel zo

Ze heeft net de bevalling bijgewoond van ‘pleegdochter Nadia’, de tienermoeder aan wie ze vijf jaar geleden werd gekoppeld voor het tv-programma Vier handen op één buik. “Ze is geen familie van me, maar het voelt wel zo.” Opvallend, zo lang nog contact na een programma. “Dat komt denk ik omdat we samen zoveel hebben meegemaakt. Nederland is een fantastisch land qua sociale voorzieningen, behalve als je niet uit Nederland komt. We botsten tijdens de opnames tegen de ene na de andere bureaucratische muur. Maar uiteindelijk is het goed gekomen met Nadia. Ze heeft een tweede dochter, een stabiele relatie en een schoonfamilie die haar in hun hart heeft gesloten. Die zijn dankzij dat tweede kindje allemaal met elkaar verbonden. Heel bijzonder, ook voor Nadia. Die is op haar zevende door haar doodzieke vader op het vliegtuig van Angola naar Nederland gezet. Hier is ze van azc naar azc, van pleeggezin naar pleeggezin gegaan. En op haar zestiende op eigen benen komen te staan, met een grote schuld en een baby als gevolg. Gelukkig is haar leven nu op orde en gaat het hartstikke goed.”

Herinneringen aan dramatische bevallingen

Naast het ziekenhuisbed van Nadia kwamen allerlei herinneringen naar boven. Aan haar eigen bevallingen, bijvoorbeeld. “De tweede was een keizersnee op afspraak, geen problemen. De eerste was als Murphy’s Law: alles wat mis kon gaan, ging mis. En ik moest ook denken aan mijn trips naar Afrika, als ambassadeur voor Cordaid. Daar heb ik dramatische bevallingen meegemaakt.”  Tanja ging naar Oeganda en Kameroen. In dat laatste land, waar de vader van hartsvriendin Anousha Nzumé vandaan komt, zat ze uren met een baby in haar armen van een moeder die kort na de bevalling was overleden. “In een ziekenhuis waar de stroom was uitgevallen, en met de veertienjarige dochter van die vrouw die hartverscheurend huilde omdat haar moeder was overleden. Dat ging door merg en been.” Tanja zat niet bij de pakken neer, maar ging aan de slag. “De broers van Anousha zijn arts, een van hen runt het ziekenhuis wat hun vader heeft gesticht. Hij had al een adoptiekindje, hij wilde er nog wel een. Charly had ook al laten weten dat ik het kindje gewoon moest meenemen. Niet dat we daar eerder over hadden nagedacht, hij zei het spontaan. Dan houd je echt meteen meer van je man.”

Lees het hele interview in Kek Mama 9

Lees hier alle BN’er interviews